Veel mensen kennen Pommelien Thijs van haar muziek en acteerwerk, maar er wordt weinig gesproken over haar jeugd, haar band met haar ouders en hoe zij haar gevormd hebben tot wie ze nu is. Als je haar ziet optreden of hoort zingen, voel je dat er iets bijzonders achter haar schuilt. Het is niet zomaar iemand die een rol speelt of een liedje zingt. Het is iemand die echt iets wil vertellen. En om dat goed te begrijpen, moet je ook kijken naar de mensen die vanaf het begin aan haar zijde stonden: haar ouders. In deze tekst neem ik je mee in dat verhaal, op een manier die dichtbij voelt.
Hoe de jeugd van Pommelien Thijs begon
Als je opgroeit met creatieve ouders, dan krijg je vaak al op jonge leeftijd mee hoe belangrijk het is om jezelf te durven uiten. Zo was dat ook bij Pommelien Thijs. Haar ouders werkten niet allebei in de spotlights, maar ze hadden wel allebei een grote liefde voor kunst en cultuur. Thuis werd er veel geluisterd naar muziek, gekeken naar films en gepraat over verhalen en emoties. Dat zorgde ervoor dat Pommelien zich al jong durfde uiten op haar eigen manier. Niet door te schreeuwen of op te vallen, maar door rustig te laten zien wat haar bezighield. Die open sfeer thuis gaf haar de ruimte om haar eigen weg te zoeken, zonder dat ze in een bepaalde richting werd geduwd.
De rol van haar ouders in haar groei als artiest
Je merkt het aan hoe ze praat in interviews: Pommelien Thijs heeft een sterke band met haar ouders. Niet alleen omdat ze veel van elkaar houden, maar ook omdat er vertrouwen is. Dat vertrouwen is iets dat je niet zomaar krijgt, dat groeit door de jaren heen. Haar ouders hebben haar altijd gesteund, ook als ze twijfelde als dingen moeilijk waren. Ze gingen mee naar audities, ze luisterden naar haar liedjes, en ze waren er gewoon. Niet om haar carrière te regelen of om zich te bemoeien met keuzes, maar om haar te laten weten dat ze niet alleen was. En juist doordat ze haar niet onder druk zette, durfde ze steeds meer van zichzelf te laten zien.
De invloed van een warme thuisbasis
Een thuis waar je jezelf mag zijn, waar je fouten mag maken en waar je vragen mag stellen, dat is iets wat veel mensen missen. Maar Pommelien had dat geluk wel. Haar ouders waren geen mensen die haar vertelden hoe ze moest leven. Ze luisterden, stelden vragen en lieten haar nadenken. Daardoor leerde ze al jong om zelf keuzes te maken, maar wel met het gevoel dat er altijd iemand achter haar stond. Die manier van opvoeden heeft haar geholpen om niet alleen een artiest te zijn, maar ook iemand met een duidelijke stem en visie. Dat merk je in haar werk, dat gaat vaak over echte emoties en verhalen uit het leven.
Hoe ze haar ouders nu betrekt bij haar werk
Ook nu Pommelien Thijs volwassen is en haar eigen pad volgt, blijven haar ouders een belangrijke rol spelen in haar leven. Ze neemt ze mee naar premières, vraagt hun mening over nieuwe projecten en deelt haar twijfels met hen. Niet omdat ze hun goedkeuring nodig heeft, maar omdat hun blik haar helpt om eerlijk te blijven. Als je bekend bent, is het makkelijk om te verdwalen in complimenten of verwachtingen van anderen. Haar ouders helpen haar om met beide voeten op de grond te blijven. Dat is niet altijd makkelijk, zeker niet in een wereld waar iedereen een mening over je heeft, maar het maakt haar sterker en bewuster van wie ze is.
Waarom het belangrijk is om je roots te kennen
Wat ik mooi vind aan het verhaal van Pommelien Thijs en haar ouders, is dat het laat zien hoe belangrijk het is om je achtergrond te kennen. Niet alleen omdat het je gevormd heeft, maar ook omdat het je houvast geeft als je het even niet weet. Iedereen komt op momenten dat je twijfelt aan jezelf of aan wat je doet. En dan is het waardevol als je terug kunt denken aan waar je vandaan komt en wie er altijd voor je waren. Voor Pommelien zijn dat haar ouders. En misschien denk je bij jezelf nu ook aan mensen die altijd in je geloofd hebben. Die band is vaak sterker dan je denkt, en die geeft je de kracht om te blijven groeien.